İşte Milliyet gazetesinden Atilla Gökçe'nin yazısından önemli satır başları:

Alternatifleri çoğaltmak, kadro derinliğini oluşturmak, yenileri - eskileri kaynaştırmak derken Şampiyon Beşiktaş’ın yeni sezon macerası oldukça sıkıntılı bir sürece girdi.

Felsefe ve mimaride hemen her üsluptan her sistemden parçalar alarak oluşturulan “eklektik” anlayış, futbolda Beşiktaş’ı uyumsuz, kararsız, etkisiz ve verimsiz bir takıma dönüştürmüş...

Bu takım yeni kadrosuyla yeni bir kimliğe kavuşabilir mi? Yoksa karmakarışık oyuncularla takım olma özelliğini de mi kaybeder? Rahatsız edici, yanıt arayan sorular bunlar.

Şenol Güneş’in yeni kadrosunda garip çelişkiler var. Örneğin Caner’in başrole çıktığı anlarda soldan, çizgiye inmeden kestiği uzun ortalar... Hemen hepsini rakip savunma çeviriveriyor. O kaybolan toplar, Beşiktaş’a tehlike olarak dönüyor. Aboubakar ve Talisca elbette Gomez ve Jose Sosa değil, farklı tipte oyuncular. Ama yine de gelenler gidenleri aratıyor. Şenol Güneş, kalecileri değiştirerek, santrforları nöbetleşe oynatıyor. Anlamaya çalışıyoruz, ama oyun zaman zaman anlamsız, sıkıntılı bir itiş-kakışa dönüşüyor. Hayır, bu oyunu Beşiktaş’a yakıştıramıyoruz. Kanatlardan getirilen ya da ortalanan topları bir türlü kullanamıyor Beşiktaş. Oysa ortadan yüklendiğinde hem duran top kazanıyor, hem de pozisyona girebiliyor. Girdiği pozisyonları gole çevirecek vuruş becerisi ise çok sınırlı. Neyse, bu sınırlı beceri zamanla geliştirilebilir. Form çizgisi yükselir, takımın performansı da artabilir. Ne var ki Şampiyonlar Ligi’nde ilk iki maçı birer puanla tamamlarsanız, 4 puan kaybetmiş olursunuz. Böyle bir kayıp da gruptan çıkma hesaplarını bozar. Hedefinizi küçültüp UEFA Avrupa Ligi’ne dönmeyi hesaplarsınız. İyi ama, bunun için Şampiyonlar Ligi’nde oynamak çok da gerekli değildi. Beşiktaş zaten yıllardır, orada oynuyordu.